सोलापूर शहरातील बुधवार पेठ येथे राहणाऱ्या पारूबाई ढावरे यांनी माहिती देताना खंत व्यक्त केली, की आम्हाला जागतिक महिला दिनानिमित्त काहीही माहिती नाही. माझे पती हातगाडी चालवत घरचा गाडा चालवत होते. त्यांच्या निधनानंतर गेल्या पन्नास वर्षांपासून माझ्या हातात हातगाडीचे दांडे आले. सोलापूर शहरातील फलटण गल्ली, चाटी गल्ली, कुंभार वेस या ठिकाणी हातगाडीवर व्यपाऱ्याचा माल ने-आण करण्याचा काम करत आहे. यामधून घर चालवते. एक नातू आहे असून त्याला शिक्षण देत असल्याची माहिती त्यांनी दिली.
गावातील महिलांसाठी जमीन, स्वतःचं मंगळसूत्र विकलं…२०५ शौचालयं बांधणाऱ्या सविता ताईंचा प्रेरणादायी प्रवास
दिवसभर राबून शंभर ते दिडशे रुपये मिळतात
कोंडाबाई शिंदे या देखील सोलापुरातील व्यापारी गल्लीत हातगाडी चालवून आपली उदरनिर्वाह चालवत आहेत. ४० वर्षांपूर्वी पतीचं निधन झालं होतं. घरची परिस्थिती हलाखीची असल्याने पारूबाईंनी हातगाडी हातात घेतली. चाळीस वर्षांपासून हातगाडी चालवून संसाराचा गाडा चालवला, मुलाला मोठं केलं. मुलाला ट्रॉली घेऊन दिली. आता मुलगा ट्राली चालवून हातभार लावतो, पण वाढत्या महागाईत घर चालवणं अवघड झालं आहे. म्हणून आजही मी हातगाडी चालवून त्यावर मालवाहतूक करण्याचं काम करत आहे, असं कोंडाबाई म्हणाल्या.
रस्त्यावर, कचऱ्यात राहणाऱ्या मनोरुग्णांसाठी ‘ती’ आधार बनली; पुण्यातील महिलेचा अंगावर शहारे आणणारा प्रवास
जागतिक महिला दिनाबाबत यांना माहितीच नाही
पारुबाई आणि कोंडाबाई यांना जागतिक महिला दिनाबाबतची माहिती विचारली असता, तीळमात्र माहिती नसल्याची माहिती दिली. आम्ही हातगाडीवर ओझं वाहून घेऊन जाताना कोण तरी दया करून आम्हाला दानधर्म करतात. पण आम्ही भीक मागून खाणारे नसून कष्ट करून उपजीविका चालवत असल्याची माहिती त्यांनी दिली.
