ज्येष्ठ अभिनेत्री सुलोचना दीदी यांचं निधन, ९४ व्या वर्षी घेतला अखेरचा श्वासइथून पुढचं ‘बाळा जो जो रे’, ‘मी तुळस तुझ्या अंगणी’, ‘चिमणी पाखरं’, ‘भाऊबीज’, ‘प्रपंच’, ‘वहिनीच्या बांगड्या’ हे त्यांच्या प्रमुख भूमिका असलेले चित्रपटही यशस्वी झाले. पहिल्या महाराष्ट्र राज्य चित्रपट महोत्सवात ‘प्रपंच’मधील भूमिकेसाठी त्यांना सवोर्त्कृष्ट अभिनेत्रीचं पारितोषिक मिळालं होतं. ‘मोलकरीण’ आणि ‘एकटी’मधल्या त्यांच्या सोशिक आईनं या सर्वांवर कळस चढवला. हिंदी पडदाही त्यांनी आपल्या सोज्वळ भूमिकांनी गाजवला. त्यांना दीदी हे बिरुद चिकटलं ते तिथंच. त्या सर्वसामान्य रसिकांच्या मनात घर करून राहिल्या त्या बहीण, वहिनी, आई अशा रूपाततल्या भूमिकांमुळं.
दुर्गाबाईंचं खानदानी तेज, करारीपणा, उषा किरण यांचा घरेलू साधेपणा, सीमा यांची स्नेहार्दता आणि आशा काळेंची पराकोटीची सोशिकता ही त्या त्या अभिनेत्रींची असलेली वैशिष्ट्ये सुलोचनाबाईंच्या ठायी एकाचवेळी प्रकट होत होती. त्यांच्या रूपानं समस्त गृहिणींना आपलं रूपच पडद्यावर साकारतं आहे असं वाटायचं आणि पुरुषांना आपल्या मनातील आदर्श स्त्री प्रकटली आहे असं वाटायचं. एखाद्या कलावंताबद्दल असं आतून बंध निर्माण होणं हे दुमीर्ळ असतं. सुलोचनाबाईंची जादू त्यांनी चित्रपटांतून काम करण्याचं थांबविल्यावर अनेक वर्षांनंतरही तशीच होती.
