टाइमपासचंही नियोजन केलं; सांगतोय अमेय वाघ

लॉकडाऊनची घोषणा होण्यापूर्वीच ‘अमर फोटो स्टुडीओ’ हे नाटक अमेरिका दौऱ्यावर होतं. पण, जसजसा करोनाचा प्रार्दुभाव वाढू लागला तसतसं त्याचं गांभीर्य लक्षात येऊन नाटकाचे प्रयोग रद्द करावे लागले. परिस्थिती पाहून आम्ही काही कलाकार तातडीनं भारतात परतलो. अमेरिकेहून भारतात येताना विमानतळावर माझ्या हातावर शिक्का मारण्यात आला. अर्थात, तो शिक्का मारला नसता, तरीही मी आणि माझ्या बायकोनं घरीच थांबायचा निर्णय घेतला होता. पण, आमच्या निर्णयावर शब्दश: ‘शिक्कामोर्तब’ झालं, असं म्हटल्यास ते चुकीचं ठरणार नाही. सुरुवातीचे काही दिवस जेट लॅगमध्ये गेले. कारण अमेरिकेहून आल्यावर पुढचे काही दिवस जेट लॅगचा अनुभव येतो. तेव्हा भारतात भयावह परिस्थिती सुरू झाली होती. लोक एकमेकांकडे संशयानं बघत होते. त्यातून मी तर अमेरिकेतून आलो असल्यामुळे विशेष खबरदारी घेणं गरजेचं होतं. सुरुवातीच्या दिवसांत कुणाशीही प्रत्यक्ष संपर्कात यायचं नाही, असा मी स्वत:वरच नियम घालून घेतला होता. दारावरची बेल वाजली, तरी दारही उघडायचो नाही. घरी व्हिडीओ इंटरकॉमची सोय असल्यामुळे त्याद्वारेच दारावर आलेल्या व्यक्तीशी आम्ही संपर्क साधत असू. हाच नियम माझ्या बायकोनं साजिरीनं कटाक्षानं पाळला होता. ते १४ दिवस असे होते, की भाजी किंवा अन्य कोणतंही सामान आणायला आम्ही घराबाहेर पडलो नाही.

सुरुवातीचे दिवस गेल्यानंतर पुढे वेळ कसा घालवायचा असा मोठा प्रश्न माझ्यासमोर होता. लॉकडाऊनमुळे घरकाम करणाऱ्या महिला सुट्टीवर होत्या. त्यामुळे घरच्या कामांमध्ये मन रमवण्याचा प्रयत्न करू लागलो. आम्ही दोघे मिळून स्वयंपाक करायचो. घर आवरण्यात आणि इतर कामं करण्यात वेळ कसा जायचा ते कळायचं नाही. पाच-सहा दिवसानंतर अक्षरश: आम्ही एक वेळापत्रक बनवलं. कधी उठायचं, घरकामांसाठी किती वेळ द्यायचा, विश्रांती किती वेळ घ्यायची याचं नियोजन केलं. अगदी टीव्ही बघायच्या वेळाही ठरवल्या होत्या. टाइमपास कधी आणि कसा करायचा याचंही नियोजन केलं होतं. त्या काळात माझा पुण्याचा ग्रुप असलेल्या नाटक कंपनीचा मोठा आधार होता. संध्याकाळच्या चहाच्या वेळी आम्ही व्हिडीओ कॉल करत असू. त्यानंतर इंटरनेटवर उपलब्ध असलेल्या मुलाखती किंवा इतर व्हिडीओज बघायचो. तसंच सोशल मीडियाच्या माध्यमातून करोनाबद्दल जागरुकता निर्माण करण्याचा प्रयत्न करत होतो. या सगळ्यामध्ये घरच्या ज्या गृहिणी असतात ना त्यांच्याबद्दल माझ्या मनात असलेला आदर आणखी वाढला आहे. कारण, आपलं घर टापटीप ठेवण्यासाठी त्या किती मेहनत घेत असतील हे मी या १४ दिवसांत अनुभवलं. त्यांना खरोखरच सलाम.