लोखंडी अँगल ओलांडून कुटुंब निघालं, तितक्यात बाईकची धडक; वाढदिवशीच चिमुकल्याला मृत्यूनं गाठलं
पंधरा मिनिटं सीपीआर दिल्यानंतर आणि गौरवच्या हृदयाची हालचाल सुरू झाली. पण दुर्दैवाने ती व्हेंट्रिक्युलर फिब्रिलेशन या प्रकारची होती. ती जगण्याच्यादृष्टीने निरुपयोगी होती. त्यामुळे त्याला डीसी शॉक दिला तरीही हृदयाचे ठोके काही हवे तसे सुरू झाले नव्हते. प्रयत्नांची पराकाष्ठा करत, डॉक्टरांनी हार न मानता त्याला सीपीआर चालूच ठेवला. सोबतच ऍट्रॉपीन आणि ऍड्रेनालाईनचे शॉट्स आणि त्या दरम्यान डीसी शॉकसुद्धा देण्यात येत होते.
पाच वर्षांपासून पोटदुखी, महिलेनं रुग्णालय गाठलं; स्कॅन करताच डॉक्टरांना घाम फुटला
जवळपास ६ डीसी शॉक, ४५ मिनिटांचा अखंडित सीपीआर आणि कित्येक ऍट्रॉपीन आणि ऍड्रेनालाईनचे शॉट्स या सर्वांचं फलित म्हणजे गौरवचं हृदय पुन्हा हवं तसं सुरू झालं. इथपर्यंतची लढाई डॉक्टरांनी जिंकली तरी खरी लढाई अजून बाकी होतीच. जवळपास एक तास हृदयाचे ठोके बंद होते अशावेळी संपूर्ण शरीरात खूप गंभीर स्वरूपाची गुंतागुंत होत असते. सगळ्यात मोठा धोका म्हणजे जवळपास एक तास मेंदूला रक्तपुरवठा न झाल्यामुळे रुग्णाला आयुष्यभरासाठी न्युरोलॉजीकल कमतरता किंवा कोमामध्ये राहण्याची शक्यता असते. पण कौशल्यपूर्वक व अखंडित सीपीआर दिल्यामुळे गौरवच्या मेंदूला रक्तपुरवठा सुरळीत होत राहिला व त्यामुळे कुठलही अपंगत्व न येता तो तिसऱ्या दिवशी स्वतःच्या पायावर उभा राहिला. एवढा वेळ CPR दिल्यानंतरही त्याची एकही बरगडी फ्रॅक्चर झाली नाही हे डॉक्टरी पेशाचे कसब महत्त्वाचे ठरले.
जालना शहरातील संजीवनी हॉस्पिटलमध्ये डॉक्टरांच्या अथक प्रयत्नांमुळे गौरवला आयुष्याची नवसंजीवनी मिळाली. डॉक्टरांना देवदूत मानलं जातं. संजीवनीचे डॉक्टर गौरवसाठी अक्षरश: देवदूत ठरले. आज गौरवला डिस्चार्ज मिळाला. तेव्हा त्याच्या कुटुंबियांच्या चेहऱ्यावर हसू होतं.
